donderdag 8 december 2011

Waarom, waarom, heb ik toch zo veel spullen verzameld??

Vroeger was ik gek op winkelen en spullen kopen.

In augustus 2010 kwam ik per toeval op het blog van (Be)SpaarChick terecht, en die heb ik helemaal gelezen. Toen viel het kwartje; veel spullen verzamelen kost je niet alleen veel geld, maar ook veel ballast in je huis en hoofd. Het gaat in het leven helemaal niet om zo veel mogelijk (dure) spullen te verzamelen. Lieve mensen in je leven, dat is pas belangrijk.

Het is een geleidelijk proces, maar ik leer steeds meer. Spullen opruimen en legere ruimtes in huis geeft een heerlijk opgeruimd gevoel. Je hóéft niet iets te kopen als je in een winkel bent of door een winkelstraat loopt (wat een zengedachte). Je hebt alles al, en je kan er ook voor kiezen tevreden te zijn met wat je hebt. Je hoeft niet mee te doen met de ratrace in de strijd om de 'beste' baan, het grootste huis en de mooiste spullen.

Vlasje had dit artikel ook al gelinkt, maar ik gooi hem er nog een keer op. De schrijfster kan het zo mooi verwoorden, beter dan ik.

Maar goed, waarom had ik nou in de eerste plaats zoveel spullen verzameld??:

  • Dingen kopen uit hebberigheid.
  • Winkelen en iets kopen geeft je een fijn gevoel (wel 5 minuten lang).
  • Denken dat spullen kopen en veel spullen hebben je gelukkiger gaat maken.
  • Denken dat spullen een bepaalde leegte kunnen opvullen.
  • Je verzameling aanvullen. (Ik spaarde vroeger apart en vrolijk gekleurd servies)
  • Veel dingen gekocht omdat ik dacht dat ik ze nodig had of ze nog wel eens zou gaan gebruiken... (vooral de Ikea is dan een grote valkuil)
  • Tot voor kort moeite met wegdoen, want het heeft zoveel geld gekost of ik zou het toch nog wel eens gaan gebruiken?
  • Ook moeite met spullen wegdoen die je van iemand cadeau hebt gekregen.
  • Winkelen uit verveling.
  • Als je je rot om iets voelt, of je zit in de put, dan ga je toch wat kopen? Ik heb een keer toen ik hevig liefdesverdriet had, in een maand ongeveer 400 euro uitgegeven aan kleding. Gewoon om me wat beter te voelen. Toen ik over mijn verdriet heen was heb ik die kleding weer weggedaan, want dat herinnerde me teveel aan een rottijd.
  • Misplaatste gevoelens van veiligheid en geborgenheid geven aan spullen. 


      Het deel van deze strip geeft dit laatste punt ook goed weer:



      • Ik had als kind ook een eigen kamertje waar ik me terug kon trekken. Een veilig haventje binnen de grotere veilige haven van het ouderlijk huis. Omgeven zijn door mijn eigen spulletjes gaf me een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Nu heb ik dat wel in mezelf gevonden, dus ik hoef het gelukkig niet meer in spullen te zoeken.
      • Edit: Ik vond het, net als LLMM, 'zielig' en zonde voor het voorwerp zelf om het weg te doen.

      Nu kan zeker de helft van al mijn ooit gekochte spullen weer weg! Een deel daarvan is al weg, met de rest ben ik bezig. :)

        zondag 4 december 2011

        Opruimen deel 2 -> Het bijkeukentje

        Ik heb volgens mij het opruimvirus wel te pakken. Nooit gedacht dat ik het nog eens echt leuk zou vinden! Normaal duik ik gelijk op de bank als ik thuiskom, al dan niet met een zak chips, maar nu moet ik van mezelf eerst een rondje opruimen of de badkamer nog even schoonmaken voordat ik ga koken... En het bevalt nog ook... Hmmmz.

        Nou ja, vanmiddag het bijkeukentje opgeruimd. Ik heb een piepkleine bijkeuken van ongeveer 1 m2, dus dan ben je in principe snel klaar.

        Zo zag het er eerst uit:



        De bijkeuken is ook weer zo'n verzamelplek voor vanalles. Een bijeengeraapt zootje, er staan onder andere sneeuwschoenen en zonnebrandcreme.

        De statiegeldflessen staan nu bij elkaar in een doosje in de auto, die kunnen straks gelijk mee als ik om boodschappen ga. Rest is naar de glasbak.

        De tuinspullen mochten naar het schuurtje. Voorlopig niet nodig.


        Deze oude spaarlampen gaan ook naar het schuurtje. Als ik straks het schuurtje opruim, breng ik alles naar de milieustraat.


        Er stonden ook nog twee halfvolle deo's en een zonnebrandcreme. Die mogen naar de badkamer. Tip: doe je ogen dicht en ruik eens aan de zonnebrandcreme. Wedden dat je gelijk het gevoel van de zomer, en de herinneringen daaraan, weer terug hebt? :)


        Het recyclehoekje. Hier gaat het plastic en het oud papier in:
        Bij de supermarkt hebben ze vaak zo'n bak vol met lege dozen voor je boodschappen, waar je leuk vormgegeven wijndoosjes kunt vinden. Ik gebruik er nu twee als verzamelpunt voor papier en plastic. Zoiets kopen hoeft helemaal niet.

        Dit lag er ook nog:

        Tijdschrift over consuminderen enzo, net als Genoeg, maar is gewoon te koop in de supermarkt. (Wel voor de prijs van 4 euro.) Het heet Budget&Lifestyle, en is een 'magazine voor bewuste levensgenieters'. Ik heb het twee maanden terug in een opwelling gekocht, maar er staat niet veel nieuws in:
        34 mode musthaves..., Quintis Ristie over van het leven genieten, een reisverslag over Istanbul, een artikel over couchsurfing (ok, dat is wel leuk), en er staan vooral de bekende bespaartips in. Niets bijzonders eigenlijk, dus ik zou het lekker in de winkel laten liggen.

        Zo is het nu, uitgesopt en opgeruimd:


        Nu lijkt het wel alsof de spullen zich deels verplaatsen, en dat is ook wel zo. Maar omdat ik elke week een ruimte of kamer doe, wordt het uiteindelijk alles uitgezocht en opgeruimd.


        Wat zal ik nu eens gaan uitzoeken? Ik heb er al helemaal zin in! Ik denk dat het de tweede slaapkamer wordt. Nog zo'n verzamelplek voor van alles.

        donderdag 1 december 2011

        Stel: al je spullen zijn weg.

        Ik kwam laatst op een blog dit onderwerp tegen: What If You Lost Everything?

        Nu is de inhoud van dat blog niet helemaal hetzelfde, maar de titel inspireerde me.


        Stel...


        Stel nou dat je huis door brand verwoest wordt? Of door rook- en waterschade. Je (eventuele) partner, kinderen en huisdieren waren niet thuis en zijn allemaal ongedeerd. Alleen al je spullen zijn weg.


        Zou je dat erg vinden?



        Vorig jaar zou ik nog heel hard JA geroepen hebben. Dit zou toch wel één van de ergste dingen zijn die een mens kon overkomen!?

        Nu denk ik daar anders over. Bijna alle spullen zijn vervangbaar. Meubels, kleding, boeken, apparaten, keukengerei, servies, accessoires.... Het meeste kun je weer opnieuw bestellen of kopen. Van mijn huidige inboedelverzekering (die ik expres vrij laag heb ingeschat op 11.000 euro) kan ik dit bijna allemaal vervangen.

        Niet dat ik alles zou vervangen trouwens.



        Wat ik wel zou missen zijn: mijn fotoalbums, enkele spullen met grote emotionele waarde en.... ja wat nog meer eigenlijk? Kan verder niets bedenken. Ja mijn laptop nog, waar mijn teksten en oude werkstukken/scripties opstaan. Maar dit is het dan ook wel.

        Ik heb al lang in mijn hoofd om te proberen om mijn foto's in ieder geval zo lang en zo goed mogelijk te behouden. Ik heb een aparte verwisselbare schijf waar echt ál mijn foto's opstaan, vanaf 2004 tot nu. Tot nu toe is dat bijna 11 GB.
        Stel dat je deze schijf in een brandveilig kluisje kan doen, dan dan heb je in ieder geval zekerheid dat je foto's een eventuele brand overleven.

        Die schijf zou perfect in zo'n onderstaand geldkistje passen. Maar zijn zulke kistjes brandveilig? Het staat niet levensgroot op de verpakking, dus dat zal dan wel niet denk ik?




        Je kunt je oude foto's en zo natuurlijk ook digitaliseren en ergens op een website opslaan. Toch vertrouw ik dan ook niet zo, wat als de site gehackt wordt? Of de website gaat simpelweg offline?

        Mijn laatste twee fotoalbums heb ik trouwens digitaal gemaakt. Die staan nog op de harde schijf van m'n laptop en zou ik zo weer kunnen laten afdrukken. Is op zich wel een voordeel van digitale albums!



        Welke spullen zou jij echt graag willen behouden?

        dinsdag 29 november 2011

        Aangestoken -> Ik ga ook weer opruimen

        Ik heb door dit berichtje van Valhalla weer het opruimvirus te pakken. Ik krijg weer helemaal zin om mijn huis (weer) aan de zoveelste opruimbui te onderwerpen. Ik blijf namelijk namelijk maar spullen tegenkomen die je weg kunt doen. Waar ik een paar maanden geleden nog dacht: 'nog maar even bewaren', denk ik nu: 'kan wel weg'.

        Plaatsen in huis om op te ruimen:
        • Trapkast
        • Slaapkamer 2
        • Keuken
        • Bijkeukentje
        • Schuur
        • Alle overige lades en kastjes verder
        • Laptop (ook niet onbelangrijk)
        • Administratie (?)

          Ik ben begonnen met de trapkast. Die is vrij ruim, maar hij dient bij mij wel als voorraad- en opslagruimte. Ik heb ook een zolder boven, maar daar kom ik nooit. Daar durf ik niet te komen... Niet omdat het er spookt of zo, maar omdat er geen goede trap naar boven is. Het is zo'n luik in het plafond en normaal gesproken zit daar dan een vlizotrap in die je makkelijk uit kunt klappen. Één van de bewoners voor mij heeft daar echter een uitschuifbare ladder geplaatst. Dat ding is te zwaar om naar beneden te krijgen en als me dat wel zou lukken, zou ik de ladder dan moeten uitschuiven en vastklikken. Ik ben veel te bang dat ik het dan niet goed vastmaak en dat de ladder dan doorschiet als ik erop klim. Dan val ik - als ik pech heb - 4 meter naar beneden. En dan ook nog op mijn nek als ik nog meer pech heb.

          Dus dat doe ik maar niet. Ik  doe gewoon het luik open, zet er een stoel onder, en dan kan ik net langs de randen van de opening wat kwijt. Er staan nu twee (lege) koffers, 3 (lege) verhuisdozen en een kattenreismandje. (Ook leeg, katten zitten gewoon beneden ;) )

          De trapkast dient dus zowel als zolderruimte als voorraadkast. Zo zag de trapkast er vorig jaar uit (oktober 2010): Dit is zo'n beetje toen ik begon met consuminderen.

          2010:
          Volle boel

          Kater kwam het ook even bekijken



          In de tussentijd heb ik al flink opgeruimd, maar de laatste tijd slibte de kast weer dicht. Het is ook zo makkelijk om er weer vanalles in te gooien, te denken' dat komt nog wel', en dan raakt het zo weer vol.

          Zo was het een week geleden (zeg maar half november 2011)

          Voor:
          De dichtgeslibte kast

          En nu
          Na:



          Ik heb nu m'n mappen en fotoalbums en andere dingetjes die ik echt wil bewaren in twee openstaande verhuisdozen gezet. Als ik wat wil pakken kan ik er zo bij. Ik zit te denken om eventueel een expeditkastje van de Ikea te kopen om daar al mijn mappen, oude collegeboeken en -aantekeningen, fotoalbums en administratie in te zetten. Die kan in de trapkast en dat staat waarschijnlijk veel mooier. Eventueel ook een wijnrekje voor de flessen wijn, die zitten nu in de voorste doos links. Maar ja, dan moet ik weer dingen gaan kopen en dat staat me tegen. Het doel was toch om zoveel mogelijk spullen je huis uít te krijgen?



          Afijn. Wat heb ik dit keer opgeruimd??

          • Een hele stapel oude kerstkaarten. Gaat naar een collegaatje die daar weer nieuwe kerstkaarten van maakt.
          •  Boek van Willem Middelkoop. Gaat retour naar papa.
          • dvd
          • plastic foto-ophang dingetje
          • lege multomap met olifantenprint
          • gordijnen... ooit gekocht voor de keukenramen, maar je hebt toch geen luxaflex én gordijnen nodig? Het is me destijds ook niet gelukt om ze op te hangen. Kringloop maar.
          • Nog meer ansichtkaarten
          • cadeautje van een kennis die op vakantie was. Een prentje van dolfijnen. Lief hoor, maar ik doe er niks mee..
          • Witte blouse
          • Bord
          • Nog een dvd
          Al het bovenstaande gaat op de eerste twee na allemaal naar de kringloop.



          Ruimt weer lekker op! Meteen ook gelijk alles goed schoongemaakt en gestofzuigd voordat ik alles weer terug gezet heb. Nu op naar het volgende project!


          (Ik ben trouwens over een paar weken jarig, en ik hou nu al m'n hart vast voor wat ik allemaal ga krijgen! Pfff....)

          vrijdag 11 november 2011

          The Living Bridge



          Gewoon even kijken.

          "Sustainable living architecture that will live and grow for generations"

          Dit is nog eens duurzaam! Zo kan het gelukkig dus ook. :)

          vrijdag 4 november 2011

          Hoeveel slaven werken er voor je?

          FB van The Everyday Minimalist had echt weer een heel goed onderwerp op haar blog:



          Op deze site kun je uitrekenen hoeveel slaven jouw spullen hebben gemaakt. De test is goed gemaakt en erg mooi vormgegeven. Ik wist niet precies hoeveel truien, broeken, jassen, schoenen, ondergoed, etc ik had - misschien toch eens gaan tellen? -, maar ik heb het globaal aangegeven.

          Dit is mijn resultaat..:


          dinsdag 1 november 2011

          Filling up

          De wereldbevolking telt vanaf maandag 31 oktober 2011 officieel 7 miljard mensen. Hoe de wereldbevolking zo snel heeft kunnen groeien in de laatste 200 jaar:





          Hier kun je bovendien uitrekenen wat jouw nummer is. Met andere woorden: de hoeveelste wereldbewoner ben jij?

          maandag 31 oktober 2011

          Weer een opruimbui: wat kan er weer weg?

          Het is weer eens tijd voor een nieuw 10-dingen lijstje. Ik koop niet eens zelf zoveel extra (onnodige) dingen, maar ik krijg vanalles en voor je het weet slibt alles weer dicht! Ik ga ook niet telkens zeggen "Bedankt, maar ik ben aan het minimaliseren dus neem je spullen maar weer mee!".
          Verder kom ik ook nog steeds spullen tegen die weg kunnen. Of die ik eerder niet weg wilde doen (wat dat kan ik later nog wel eens gebruiken...), maar nu wel. Hoe minder spullen, hoe opgeruimder je huis, en hoe meer rust je hebt.


          Wat kan er weer de deur uit?

          • Zes vrolijk gekleurde boterhambordjes. Vroeger 'spaarde' ik vrolijk gekleurd en apart servies. Echt, waarom? Ik zit nu alleen maar met spullen die ik nooit gebruik en nu alleen maar overbodig zijn en ruimte innemen.
          • Boek
          • Tarotkaarten
          • 22 kledingstukken.. die zitten al ruim een jaar in een verhuisdoos, totdat het eindelijk is verkocht. Waarschijnlijk wordt het gewoon de kringloop
          • 5 shirtjes die al gelijk naar de kringloop kunnen
          • 3 oude bankkussens (i.v.m. nieuwe hoekbank - dat dan weer wel ;) -, oude bankstel is al wel opgehaald)
          • Een dvd
          • Nog een naslagwerk, gekregen van een collega.
          • Mok
          • Garde en citruspers
          • allerlei oude postkaarten
          • sieraden van de six enzo die ik nooit draag
          • Oh ja, ook nog een tas

          Een deel staat inmiddels ook op marktplaats. Als het na 2 weken nog niet verkocht is, breng ik het ook naar de kringloop. Dan ben ik die spullen in ieder geval kwijt, en heeft een ander er nog wat aan.  Vind Marktplaats maar een gedoe trouwens. Mensen gaan ver onder de vraagprijs bieden .. of mailen niet meer terug. Wat een gedoe toch om je spullen weer kwijt te raken!

          dinsdag 25 oktober 2011

          Meedoen met het Budgetonderzoek



          Ik kreeg vorige week een brief van het Centraal Bureau van de Statistiek. Of ik mee wilde doen aan het Budgetonderzoek? Dat is een onderzoek waarin in kaart wordt gebracht waaraan Nederlandse huishoudens  hun geld uitgeven.

          Het is de bedoeling om in de maand november je uitgaven bij te houden op internet. Na afloop krijg je een cadeaubon t.w.v. 30 euro. Je kunt dan ook je eigen uitgaven vergelijken met de gemiddelde situatie in Nederland.

          Vervolgens een heel verhaal dat meedoen aan dit onderzoek écht niet zoveel tijd kost als dat het lijkt.

          Ik vind het wel geinig. :) Ik ga wel meedoen aan dit onderzoek. Ik hou toch al ruim een jaar mijn uitgaven bij in een maandelijks kasboek in Excel. Dat kan ik straks zo overnemen, dus het kost me nauwelijks tijd. Ben benieuwd!

          maandag 24 oktober 2011

          De meterstanden weer: wat heb ik verbruikt?


          Vorige week is er een medewerker van de energieleverancier langsgeweest, en die heeft mijn meterstanden opgenomen. Ik hield het zelf ook nog steeds bij, en wat blijkt: ik heb meer elektriciteit en water verbruikt dan vorig jaar, maar minder gas. (Had ik zelfs nog een waterton gekocht dit voorjaar, maar toch meer water verbruikt, hmmm...)
          Nou ja, waarschijnlijk compenseert het elkaar, waardoor ik er vanuit ga dat ik niet hoef bij te betalen.

          De reden voor het lagere gasverbruik is denk ik vorige winter. Toen was ik zo intensief bezig met duurzaamheid en besparend leven, dat ik de verwarming zo laag mogelijk heb gehouden, en veel met warme vestjes, sjaals en laarsjes aan heb gezeten thuis. Nu zit ik echt heel verkouden thuis, dus nu heb ik de verwarming wel meer aan (in het kader van goed voor jezelf zorgen).


          Dit is het verbruik van 15 oktober 2010 tot 15 oktober 2011

          Elektriciteit
          1233 kWh

          Gas
          580 m3

          Water
          37 m3




          Even vergelijken met vorig jaar...

           Verbruik 15 oktober 2009 tot en met 15 oktober 2010.


          Elektriciteit
          1186 kWh

          Gas
          736m3

          Water
          32m3



          Hier weer het gemiddelde verbruik volgens het Nibud:

          Elektriciteit










          Gas


















           
          Water

          maandag 25 juli 2011

          Weer een kijktip: I Am

          Volgens laat ik de laatste tijd echt veel filmpjes zien. :)
          Hier komt er nog eentje. Vandaag een erg goede Oprah aflevering gezien, over de documentaire I Am.



          De documentaire is volgens mij nog niet in Nederland te zien, maar morgenmiddag wordt de show erover herhaalt. Dus, als je tijd hebt: 3 uur, rtl 4. Echt een aanrader!

          De maker, Tom Shadyac, is een bekende en rijke Hollywood filmregisseur en vertelt over zijn leven. Hij is multimiljonair geworden van zijn films en deed vervolgens de dingen die men van je verwacht als je rijk wordt. Een kast van een huis kopen, in steeds grotere auto’s rijden, in zijn eigen privé jet vliegen en meer.

          Maar toen hij eenmaal in de hal van zijn nieuwe nog grotere villa stond, voelde er iets niet goed. Er klopte iets niet. Hij was niet gelukkig. Zijn rijke leven vol status en consumptie voelde aan als een leugen.

          Na een ernstig ongeluk gooide Shadyac zijn leven om en ging kleiner wonen. Hij rijdt nu zo veel mogelijk op de fiets, in plaats met een auto. Hij is veel gelukkiger dan eerst.



          dinsdag 19 juli 2011

          Terugkijktip Goudzoekers: afval is geld waard



          "Aan onze vuilniszak wordt goed geld verdiend. Het lukt afvalverwerkers steeds beter waardevolle grondstoffen uit onze troep te recyclen of om te zetten in kostbare energie. Waarom betalen we eigenlijk nog afvalstoffenheffingen en verwijderingsbijdragen? Zouden we niet eerder geld tóe moeten krijgen voor het overhandigen van onze vuilniszak?"

          Ik heb gisteren het grootste gedeelte van deze aflevering gezien. Was erg interessant! Toch denk ik niet dat afvalstoffenheffingen en dergelijke omlaag gaan. Het is een leuke melkkoe voor gemeentes. 

          donderdag 14 juli 2011

          Lekker leesvoer voor een regenachtige donderdagmiddag




          Bijzondere vriendschap:




          Bijzonder zeldzame luipaarden gefilmd in Rusland

          In afgelegen bossen in het Russische Verre Oosten maakten twee verborgen camera's beelden van een tiental uiterst zeldzame Armoerluipaarden. De beelden werden vrijgegeven door natuurorganisatie WWF en zijn een hoopvol signaal dat de dieren een comeback aan het maken zijn.




          En nog vier lynxen geboren in Belgische Ardennen



          Bron: Planetwatch

          maandag 11 juli 2011

          Vis noch vlees


          Vis noch vlees is een ijzersterke VPRO documentaire over onze vlees- en visconsumptie. De documentaire drukt iedereen maar weer eens met de neus op de feiten. We weten allemaal wel dat het eten van vlees en vis grote milieuschade en veel dierenleed tot gevolg heeft, maar toch consumeert Nederland vrolijk door. De documentaire onderzoekt de vraag waarom we toch zo verslingerd zijn aan vlees en vis?

          De documentaire:



          Of kijk hem hier voor een beter beeld


          Enkele mooie passages uit de documentaire:


          Charlotte Mutsaers:
          "We leven in zo’n vleescultuur, ook in je eigen leven. We zijn er zo aan gewend, al  van jongs af aan. Het zit al in je babyprakje. Maar naderhand doe je steeds meer kennis op. Je ziet dingen, je leest dingen. Ja, je kunt het ook wegstoppen, maar dat vind ik een beetje flauwekul.
          Noem de dingen bij de naam. Zeg dan in godsnaam als je vlees eet: het dier is ook mede namens mij vermoord. Zeg dat dan."

          "Het is merkwaardig dat mensen die dezelfde kennis als ik hebben, toch hun vlees niet laten staan. Dat stelt mij ook voor raadsels.
          Het is droevig, dat pas als wij – de mens- beseffen dat dat kiloknaller vlees ongezond is, en dat de misstanden in de vee-industrie ons heel veel geld kosten (denk aan gekke koeienziekte, varkenspest, en recentelijk de ESBL kip), dat dat (geld) pas het argument is om die hele vieze vee-industrie te laten verdwijnen. Dat vind ik heel erg, want voor mij heeft het gebrek aan dierenwelzijn altijd voorop gestaan. Het leed voor het individuele dier, en dat duizendvoudig." 

           Roos Vonk:
          "Het ligt er ook aan dat mensen toch een korte-termijn geheugen hebben bij de aankoop van vlees. Goedkoop is beter is het idee. Je proeft het ook niet aan het vlees. Je ziet niet aan die kip wat voor een ellendig leven het heeft gehad."


          Rechtvaardigingen
          Er wordt ook al tijden gezocht naar nieuwe rechtvaardigheden voor het eten van vlees. Zo ontwikkelde de wetenschap in de 19e eeuw het idee dat mensen vlees nodig hebben. Dit wordt vervolgens het nieuwe standaard-idee. Het duurt vrij lang voordat de wetenschap toegeeft dat we helemaal geen vlees nodig hebben.

          Nadat we na de Tweede Wereldoorlog veel meer vlees zijn gaan produceren, moest dat vlees ook verkocht worden. De overheid lanceerde toen campagnes, waaronder Kip. Het meest verrassende stukje vlees. Kip! en de Schijf van Vijf, om al dat vlees maar aan de man te brengen.

          Maar als we helemaal geen vlees nodig hebben, hoeveel dierlijke ingrediënten hebben we dan wel nodig?
          Roos Vonk: "Als je een of twee keer per week vlees eet, of dierlijke vetten eet, dan krijg je al meer dan genoeg binnen. Als je kijkt wat de gemiddelde Nederlander nu aan vlees eet (vrijwel elke dag en zo’n 60 kilo per jaar per persoon), dan is dat gewoon veel te veel en ongezond. Die dierlijke eiwitten kun je vervangen door plantaardige eiwitten. Eigenlijk zit er ook al genoeg plantaardige eiwitten in groente en vleesvervangers."


          De blik van een natuurfilmer:
          De documentaire kijkt ook met de blik van een natuurfilmer naar bijvoorbeeld varkens. Zo gaat er een stukje over ‘het wilde bosvarken’, dat erg schuw schijnt te zijn maar ook erg intelligent is... "Varkens zijn net zo intelligent als een kind van 5. Het is dan ook moelijk voor te stellen dat ze hier en daar ook wel eens worden opgesloten! Maar kijk, hier vinden we haar in het wild. Het is een erg vreedzaam dier."


          Eigen kantine ook vlees- en visvrij
          De VPRO steekt ook haar hand in eigen boezem. De documentairemaakster gaat proberen de VPRO kantine vlees- en visvrij te krijgen. In de kantine is er namelijk elke dag veel vlees en vis te verkrijgen.
          Dit terwijl de publieke omroepen toch veel documentaires maken over de gevolgen van onze vleesconsumptie voor dier en milieu. Waarom blijven de medewerkers van de omroepen dan zoveel vlees consumeren? Het is links lullen en rechts je maagje vullen.

          Sommige medewerker vinden het een erg goed initiatief. Met deze actie wordt een duidelijke stelling ingenomen. Zo zei een medewerkster: "’s Middags moeten ze dooie beesten eten en ’s avonds weer. Wat is dan voor gelul?"


          Tot slot
          Charlotte Mutsaers:
          "Als je gewoon nu, vandaag, op de hoogte stelt wat er gebeurd met andere levende wezens dan de mens, dan denk ik dat - als je enigszins vermogen tot empathie hebt met andere wezens - dat je dat niet wilt, en dat je daar niet aan mee wilt werken. Hoe lekker je vlees ook vind. En vlees is toch wel het allerlekkerste wat ik ken."


          Persoonlijke nooit:
          Ik vind dat ook. Vlees vind ik ook echt zó lekker, maar ik toch eet ik het niet meer. Ik zou van 23 mei tot 23 juni een maand lang geen vlees meer eten. Inmiddels is het 11 juli, en ik eet nog steeds geen vlees. Ik moet zeggen, ik mis vlees het merendeel van de tijd niet, ik kan prima zonder. (Al had ik gisteravond wel opeens zin in spekjes... hmmmz....)
          Wat ik in ieder geval zeker níet mis is om vlees te kopen in de supermarkt, en om het klaar te maken. Ik vind rauw vlees er vaak toch wat eng uitzien, en de geur die er vanaf komt als je vlees bakt... Nee, dat mis ik niet.

          En als je dan op de snelweg richting Brabant rijdt, en je ziet weer zo’n veewagen met varkens erin rijden... Dan weet je al gelijk waar ze naartoe gaan. Het slachthuis. Dan ben ik toch blij dat ik daar niet meer aan meedoe!



          Links:
          Blog over de felle reacties van linkse omroepmedewerkers (die vielen mij ook zwaar tegen)
          Achtergrond van de documentairemaakster

          donderdag 7 juli 2011

          Op weg naar Zero Waste: een lege zwarte bak. Deel 2

          Het is inmiddels 14 dagen later, en jeej het is gelukt! Ik heb een foto gemaakt van de inhoud van de zwarte container na twee weken. (Eerst wel zorgvuldig gekeken of er geen buren in de buurt waren, haha)


          Resultaat: twee melkpakken na twee weken. Het eerste pak was nog niet helemaal vol, maar die heb ik voor de zekerheid na een week maar dichtgedaan en ik ben met een nieuwe begonnen.

          Wat zit er in? Voornamelijk verpakkingsmaterialen die je niet kunt recyclen. Chipsverpakkingen, lege zakjes voor sausjes en oploskoffie, dopjes van flesjes en gebruikt bakpapier, en stukjes plastic met een sticker erop dat je niet kan scheiden. Het tweede melkpak stonk ook gek genoeg helemaal niet, maar rook juist lekker;  lichtjes naar oploskoffie.

          Op de bodem ligt nog een stukje krant, dat deed ik altijd zodat de bodem niet zo vies wordt. Maar met twee afgesloten melkpakken hoeft dat ook niet eens meer.

          zondag 26 juni 2011

          Op weg naar Zero Waste: een lege zwarte bak

          Dat is mijn doel nu: mijn zwarte afvalcontainertje dat buiten in de tuin staat zo leeg mogelijk houden.
          Ik ben er redelijk mee geobsedeerd. ;)

          Foto van mijn zwarte container in de tuin


          Door te minderen, te hergebruiken en te recyclen probeer ik al zo weinig mogelijk overig grijs afval te produceren. Mijn doel is al een tijdje om niet meer dan 1 leeg literpak per week met afval te vullen. De container wordt elke 2 weken geleegd, dus dan zou je niet meer dan 2 lege melkpakken in de bak moeten hebben.

          Ik dacht: dat doe ik even.

          Maar het is me in eerste instantie gewoon niet gelukt. Mijn Zero Waste pogingen worden echt zwaar gesaboteerd door mijn twee katten!

          Op woensdagochtend wordt de bak geleegd. Als ik aan het eind van de middag dan van het werk thuiskom, maak ik eerst de bak schoon met een sopje van soda en groene zeep. Het is dan de bedoeling dat het sopje een paar dagen kan weken. Maar echt, afgelopen weken kwam er dan één van de katten op woensdag of donderdag aanzetten met een dode muis.

          Aarghh...! Wat doe je daarmee? In de groene bak kan niet zomaar, want voor je het weet zit je bak onder de maden, zeker met warme broeierige temperaturen buiten. Het dode beestje met behulp van de blik en handweger dan maar in zo'n leeg melkpak doen en goed dichtplakken. Dan heb je dus al 1 melkpak.

          Maar als cadeautje vind je dan op zaterdag of zondag wederom een dood beestje in de tuin. Dit keer was het een mol. Hmmpfff, weer in een leeg melkpak. Zelfde verhaal; in een pak en dat gaat dan maar weer dichtgetaped de bak in.

          Om een lang verhaal kort te maken: de 'oogst' van de afgelopen twee weken was: 2,5 melk- en sappakken met grijs afval, 2 melkpakken met ieder een dode mol, en twee dode muisjes. Die muisjes lagen dinsdagmiddag in de tuin, dus die heb ik er zo maar ingedaan. Woensdag zou het immers weer worden opgehaald.


          De saboteurs met één van hun slachtoffers


          Dit schiet natuurlijk niet op zo.

          Oplossing:
          Ik heb nu van die biologisch afbreekbare plastic zakjes gekocht. Daar gaan eventuele nieuwe dode beestjes in, en dit keer gaan ze dan in de groene bak. Dan zou ik het doel van twee pakken moeten halen.

          Dit is nu de inhoud van de zwarte bak...


          Eerst op de bodem een sopje van soda en water, en ik heb wat water met groene zeep op de randen gedaan. De bak ruikt nu lekker naar groene zeep. :)
          Het sopje is van woensdag. Het is vandaag zondag, en het sopje staat er nog in. Ik bewaar een leeg melkpak in het gootsteenkastje waar de laatste beetjes restafval ingaan. Tot nu toe gaat het goed. :)


          Ik voelde me wel echt zwaar gek om foto's van mijn afvalcontainer te nemen en op internet te zetten, maar ach het is voor het goede doel zullen we maar denken..! :)

          zaterdag 25 juni 2011

          Recycling alleen is niet de oplossing


          De nadelen van recyclen

          Ons doel zou niet moeten zijn om meer te recyclen, maar om minder afval te produceren.


          Recycling kent namelijk ook een aantal nadelen. Recycling is vaak een heel vervuilend proces. Als er in de spullen giftige bestanddelen zitten, dan verdwijnen die niet door recycling. Ze leveren een gevaar op voor de arbeiders in de recyclingsindustrie en voor de nieuwe ronde langs consumenten en gemeenschappen. Voor recycling heb je bovendien trucks en fabrieken nodig die veel energie verbruiken en nog meer afval produceren. Bovendien, is recycling wel zo groen? De meeste recycling is in handen van grote vuilophaaldiensten, die zowel de recycling als afvalverwerking voor hun rekening nemen. De afvalverwerking levert daarbij de meeste winst op, dus reken zelf maar uit waar de voorkeur van de vuilophaaldiensten liggen.
          Recycling is verder vaak downcycling. Spullen worden gedegradeerd tot een minder materiaal en een tweederangsproduct. Een plastic bekertje wordt bijvoorbeeld de ondergrond van een tapijt (voorbeeld van downcycling), terwijl een glazen fles een nieuwe glazen fles wordt (voorbeeld van re- of upcycling).
          
          “Recyclen is toegeven aan een nederlaag, toegeven dat we niet slim of geïnteresseerd genoeg zijn om dingen duurzamer te ontwerpen, te repareren of ze om te beginnen al helemaal niet te gebruiken.”
          Volgens Leonard is recycling niet slecht, maar zijn we er iets teveel mee geobsedeerd. Recyclen is het laatste wat je met je spullen zou moeten doen. Eerst komt minderen, daarna hergebruiken en dáárna pas recyclen.

          Recycling wordt echter meestal niet gezien als laatste redmiddel, maar de ecologische plicht van elke betrokken burger. Het is de manier voor mensen om hun milieubesef te etaleren.
          Recycling is makkelijk: je kunt het doen zonder ooit stil te staan bij de inherente problemen van ons huidige productie- en consumptiepatroon, bij de duurzaamheid op lange termijn van een door groei geobsedeerde economie, of bij een eerlijker verdeling van onze natuurlijke hulpbronnen. Het gescheiden weggooien van gebruikte flessen en papier zal natuurlijk nooit wezenlijk de enorm negatieve impact veranderen, of zelfs maar ter discussie stellen. Het goede gevoel, het idee dat we iets nuttigs doen dat recycling ons geeft, kan juist averechts werken en de productie- en consumptiepatronen die tot meer afval leiden, juist versterken.

          Ik dacht eerst ook dat ik goed bezig was: ik recycle zo veel mogelijk. Dan is het goed toch? Maar ik besef nu dat je afval, ja, ook je plastic en papier afval – verminderen de beste optie is, daarna hergebruiken en daarna pas recyclen.

          Zero Waste
          Zero Waste komt ook ter sprake in The Story of Stuff. Volgens Annie Leonard stelt Zero Waste de acceptatie en het onvermijdelijke van afval ter discussie: "Het is gericht op het elimineren van afval, niet op het verwerken ervan. Voorstanders van Zero Waste houden dan ook niet van ‘afvalverwerking’. Ze streven helemaal niet naar een betere afvalverwerking, maar naar nul afval. Het is het juiste streven. Het is net zoiets als dat vliegtuigmaatschappijen naar nul ongelukken streven. Ze zijn nog niet zover, maar ze zijn wel duidelijk over hun doeleinden. Kun je je voorstellen dat de KLM zegt: ‘nul ongelukken… nou ja, bijna nul!’ Nee, natuurlijk niet. Het doel is nul."

          Zo kan het natuurlijk ook...


          Dit was trouwens het laatste stukje van mijn zoveel-delige bespreking van The Story of Stuff!

          Oh jee, dat betekend dat ik nu weer zelf m'n blogonderwerpjes moet gaan verzinnen...

          ;)

          vrijdag 24 juni 2011

          Kijktip

          Het is één van de leukste films die ik heb gezien, met Meryl Streep in een geweldige rol. Het gaat over bloggen en over lekker koken en eten:

          Julie & Julia



          Op RTL 4.

          (ja, nu - 21.30 uur - op tv!)

          donderdag 23 juni 2011

          E-waste


          Elektronisch afval

          "Onder e-waste vallen alle gsm’s, computers, tv’s, dvd-spelers, wifi’s, afstandsbedieningen en ander elektronisch toebehoren. Elektronisch afval is de snelst groeiende en meest giftige vuilnis van deze tijd. Het groeit drie keer zo snel als ons andere vuilnis en het zit vol met gevaarlijke metalen en chemicaliën.
          De 3 meest voorkomende bronnen en redenen voor elektronisch afval zijn:
          1. GSM upgrades. De meeste telefoons zijn zo ontworpen dat ze na een paar jaar kapot zijn. Mobiele telefoonproviders bieden bovendien om de haverklap gratis of heel goedkope telefoons aan bij een nieuw of vernieuwd contract.
          2. Software upgrades. Nieuwe windows software draait vaak niet op oude computers, omdat die te weinig geheugen of snelheid hebben. Toen Microsoft met Vista kwam, veroorzaakte dat een piek in de stroom E-waste. De compacte mix van plastic, metaal en glas in computers maakt dat ze erg lastig te recyclen zijn.
          3. Wegwerpprinters. Printers zijn erg goedkoop, je krijgt ze soms zelfs gratis bij de aankoop van een computer. Het ware doel van de fabrikant is om jou vooral veel inktcartridges te verkopen.
          ‘Laten we maar een nieuwe kopen’ is vaak de standaardreactie als een elektronisch apparaat het begeeft of een nieuw onderdeel nodig heeft. Het resultaat is dat in de VS 400 miljoen elektronische producten worden gedumpt. Dit is een kleine 2 miljard kilo e-waste, waarvan veel nog prima functioneert!


          En het afval is zeer giftig. Onze huidige elektronica bevat kwik, lood, cadmium, arseen, beryllium en broomhoudende brandvertragers. Het overgrote deel van het e-waste verdwijnt op de vuilnisbelt of in verbrandingsovens. Een deel van het afval wordt ook verscheept naar ontwikkelingslanden, waarvan veel ervan simpelweg gedumpt wordt. Een groot deel wordt daar op de meest afschuwelijke manier verwerkt die je maar kunt bedenken. Hele gezinnen breken zonder ook maar enige bescherming computers open om er de minieme hoeveelheden kostbare metalen uit te halen. Ze branden het pvc plastic (dat zeer giftig is) om het koper terug te winnen. Het is één grote giftige nachtmerrie."



          Links:
          Illegale dump van elektronisch afval in Ghana

          Nog een filmpje, maar dan over Nigeria

          Welke elektronica giganten zijn het meest 'groen'?
          Greenpeace Guide to Greener Electronics
          De Nederlandse versie staat hier

          dinsdag 21 juni 2011

          De nadelen van afvalverbranding

          Volgens mij wordt het meeste grijze afval verbrand in Nederland. Eerst dacht ik dat dit beter is dan storten. Een vuilnisbelt vind ik zonde van dat stukje aarde, zonde van de bodem (die raakt zwaar vergiftigd natuurlijk) en het zorgt voor luchtvervuiling, wat weer slecht voor mens en dier. Bij verbranden heb je ook wel luchtvervuiling, maar het afval 'lijkt' in ieder geval te verdwijnen.

          Toch is Leonard van the Story of Stuff fel tegen afval verbranden in grote installaties. "Vuur is geen geschikte manier om ons ‘afval’ weg te krijgen, zeker niet nu ons afval bestaat uit gsm’s, verfblikken, pvc (=giftig plastic) en batterijen."

          Een aantal redenen:
          1. "Bij het verbranden van afval komen giftige stoffen in de producten vrij in de lucht. Wij ademen die lucht in. De stoffen kunnen ook vanuit de lucht in het water terecht komen. We drinken dat water en gebruiken het om onze gewassen te irrigeren. De giftige stoffen in de lucht dalen ook neer op boerderijen, op de velden en in de zee, en komen via de voedselketen uiteindelijk terecht in onze vis, vlees en zuivelproducten. Bovendien komen door verbranding van giftig afval weer meer giftige stoffen vrij die door verbranding en de chemische reacties uitgroeien tot nieuwe supergiffen. Veel verbrandingsovens braken bijvoorbeeld de gifstof dioxine uit.
          2. Verbranding van afval zorgt ervoor dat afval wordt omgezet in luchtvervuiling en as. Voor elke 3 ton afval die we verbranden, houden we 1 ton as over. In plaats van met een vuilniswagen vol met afval zitten we nu opgescheept met een iets kleinere hoop as, plus vervuiling van de lucht, onze longen en ons voedsel.
          3. De laatste mode in de wereld van de vuilverbranding is om zichzelf een afvalenergiebedrijf te noemen. Men belooft om al dat stinkende afval te verbranden en om te zetten in energie. Men gaat zelfs zover om te beweren dat afval duurzame energie oplevert en dat men daarom recht heeft op overheidssubsidies. Het kleine beetje energie dat vrijkomt bij afvalverbranding is echter heel erg vuile energie. Er komt bovendien enorm veel CO2 vrij het het verbranden van afval.
          4. (Dé reden voor Zero Waste:) Verbranden is toch eigenlijk verschrikkelijk zonde. Als je iets verbrandt, is de energie die dit oplevert slechts een fractie van de energiewaarde van het oorspronkelijk materiaal. Je kunt nooit de energie terugwinnen die is geïnvesteerd in de hele levenscyclus van een product. Als we spullen verbranden, betekent dit dat we weer nieuwe spullen moeten gaan delven, verbouwen, oogsten, verwerken, fabriceren en transporteren om die te vervangen. En dat kost allemaal oneindig veel meer energie dan het greintje dat afvalverbranding ons oplevert. Als het ultieme doel is om op energie te besparen, zouden we veel meer energie kunnen ‘produceren’ door hergebruik en recycling van spullen dan we ooit met de verbranding ervan zouden hebben kunnen bereiken.
          5. Verbranding bevordert in wezen afval. Vuilverbrandingsovens zijn verslaafd aan afval. Ze willen zoveel mogelijk afval om te kunnen verbranden, en willen het zelfs importeren uit andere gebieden. Bovendien nodigt verbranden niet bepaald uit tot het verminderen van het afval." Wie op de website van een vuilverbrandingsoven kijkt, leest dat ze energie opwekken met het verbranden van afval. Deze energie zou dan weer worden gebruikt voor stadsverwarming of het opwekken van elektriciteit, en de as zou dan weer worden hergebruikt in asfaltwegen. Wie zoiets leest, denkt: "Oh, dan maakt het niet uit of ik veel of weinig afval heb. Waarom zou ik dan moeite doen om mijn afval te verminderen??"
          6. "Vuilverbranding ondermijnt creatieve, echte oplossingen. Vertrouwen op vuilverbranding in de strijd tegen het vuil duidt op een gebrek aan verbeelding. Het is een oplossing voor mensen die kiezen voor tijdelijke stoplappen, niet voor mensen met een langetermijnvisie die oog hebben voor het achterliggende systeem dat al dat afval de wereld in heeft geholpen. Het voorkomen van een probleem is altijd te verkiezen - en altijd goedkoper - dan het alleen zoeken naar een snelle tijdelijke oplossing.
          7. Vuilverbranding is gewoon niet logisch. Ze leveren gewoon geen oplossing. Het is gewoon onzin om honderden miljoenen te investeren in het ontwikkelen van vuilverbrandingsinstallaties die bedoeld zijn om hulpbronnen te vernietigen. Het is een investering die niets positiefs oplevert."
          Ter illustratie:

          Zembla documentaire uit juni 2009: Vechten om vuilnis

          Get Microsoft Silverlight Of bekijk de flash versie.

          Links
          De Belgen zijn ook tegen: Stopdeoven
          Oplossingen volgens Stopdeoven

          zondag 19 juni 2011

          The Story of Stuff: Afval


          Ons huis is eigenlijk gewoon een afwerkplek voor afval – Jerry Seinfield.




          Depreciatie
          Zijn we eerst zo blij met onze pas gekochte spullen en zijn we in eerste instantie heel voorzichtig met onze nieuwe gadgets, als het eenmaal een tijdje van ons is en ruimte in ons huis inneemt, verliest het zijn waarde.  Het is net een soort transformatie: we schaffen iets aan en dat krijgt een prominente plek in ons huis. Vervolgens verhuist het naar een kastje, daarna wordt het in een doos op zolder of in de garage opgeborgen, en daar blijft het tot het rommel is geworden.
          Een ander woord voor deze transformatie is depreciatie. Het merendeel van onze gewone alledaagse spullen verliest zijn waarde.
          Dit geldt gelukkig niet voor alles wat we kopen. Sommige artikelen, zoals kunst, antiek, collector’s items, en sieraden zullen waarschijnlijk in waarde stijgen.

          In de huidige wereld gooien we tonnen spullen weg. Hup, weg ermee; als we niet weten hoe we het moeten repareren, als we ruimte willen maken voor nieuwe spullen, of als de oude spullen ons de keel uithangen. We zien soms zelfs het weggooien van dingen als een catharsis en we feliciteren onszelf met zo’n productieve opruimdag.


          De mythe van weg is weg
          Goed, daar liggen dan al die bergen afval afkomstig uit diverse bronnen. Waar gaat dat allemaal heen? Voor de overgrote meerderheid van ons afval is er geen ‘weg’. Er wordt een klein beetje gerecycled, maar het merendeel wordt begraven of verbrand. Volgens mij wordt het meeste restafval in Nederland verbrand in afvalverbrandingsinstallaties. Een klein deel wordt nog gestort. Zowel verbranden als storten zijn – uiteraard – schadelijk voor het milieu. Alle vuilnisbelten lekken, zijn giftig en vervuilen landschappen en grondwateren. Vuilnisbelten vervuilen ook de lucht en dragen bij aan de klimaatchaos. Mensen die vlakbij een vuilnisbelt wonen, hebben vaak last van hoofdpijn, duizeligheid, oogirritaties, uitslag en ademhalingsproblemen. De kans op de kanker en leukemie neemt ook flink toe. Tot slot verspillen vuilnisbelten ook hulpbronnen, want ze nemen honderden hectares goede grond in die anders gebruikt had kunnen worden. Na verloop van (lange) tijd komt bovendien via het lekken en desintegratie de inhoud van een vuilstort in de directe omgeving terecht. ‘Het kan een decennium duren, of het kan vijftig jaar of langer duren voordat een vuilstort zijn inhoud loost, dat maakt de natuur niet uit. De natuur heeft alle tijd van de wereld. Vroeg of laat zal dat afval dat in een ondiepe kuil begraven is, ontsnappen en zich verspreiden." 
           

          vrijdag 17 juni 2011

          The Happy Planet index

          De Happy Planet Index, oftewel de Gelukkigeplaneetindex, kijkt naar hoe tevreden een land is (een combinatie van levensverwachting en tevredenheid met je leven), vergeleken met de aantal hulpbronnen die een land verbruikt. De index kijkt in feite naar hoe goed een land zijn hulpbronnen om kan zetten in tevredenheid.

          
          
          Global Happy Planet Index (HPI) (Globaal overzicht van gelukkige en niet-gelukkige landen)
          
          Hoe groener hoe gelukkiger, en hoe roder hoe ongelukkiger. Donker-oranje of rood is niet best dus.

          Top 10 van gelukkige landen in 2006 en 2009
          De volledige lijsten van 2006 en 2009

           De VS mag dan één van de welvarendste landen ter wereld zijn, ze nemen op de lijst maar een armoedige 114e plaats in.

          Nederland stond in 2009 op de 43e plaats. Wij staan gewoon serieus achter Haïti, wie had dat verwacht? Costa Rica staat op 1.

          Costa Rica heeft trouwens zijn leger in 1949 afgeschaft, en heeft het geld dat overbleef geïnvesteerd in onderwijs, cultuur en andere investeringen die bijdragen aan een lang, gezond en zinvol leven. De VS heeft daarentegen het hoogste militaire budget ter wereld.

          Nog enkele overzichtjes:

          Levensverwachting
          
          Levenstevredenheid

          
          Ecologische voetafdruk

          (Onze hoge voetafdruk haalt ons hpi dus flink naar beneden)


          Toch doen we het vergeleken met de rest van Europa lang niet slecht:

          HPI Europa
          
          De New Economics Foundation, de denktank die de jaarlijkse Happy Planet Index samenstelt, legt uit dat het mogelijk is lang en gelukkig te leven met een veel kleinere ecologische voetafdruk dan nu gebruikelijk is in de landen met de hoogste consumptie.  
          (Lang en gelukkig leven met een kleine ecologische voetafdruk is bovendien ook precies de kern van mijn blog!)

          Annie Leonard van The Story of Stuff vindt dat er een andere koers nodig is. "Het produceren en consumeren van spullen zou noch het centrale doel, noch de motor van onze economie moeten zijn. Zou het ultieme doel van onze economie niet het zorgen voor een goede gezondheidszorg, een veilige samenleving, goed onderwijs voor onze kinderen en een goede kwaliteit van leven moeten zijn? We moeten begrijpen dat de drang naar overconsumptie geen natuurlijk gegeven is, en ook geen geboorterecht."

          “Als de menselijke familie zich tot doel zou stellen om een gelijke modale levensstandaard voor iedereen te realiseren, blijkt uit computersimulaties dat de wereld een duurzaam niveau van economische activiteit zou kunnen bereiken dat ongeveer gelijk is aan het materiële comfort van een gemiddeld Europees land."  

          Met andere woorden: als we nu eens de enorme verschillen tussen arme en rijke mensen zouden opheffen. Als we vervolgens de rijkdommen die de wereld te bieden heeft, opnieuw en gelijkwaardig zouden herverdelen over alle mensen op aarde, dan zou iedereen een levensstandaard kunnen hebben zoals we die nu in Europa kennen.

          "Accepteren dat je moet leven met genoeg, in plaats van met overvloed, geeft ons de kans terug te keren naar wat cultureel gesproken ons thuis is. Naar de aloude maatschappijstructuur van gezin, gemeenschap, prettig werk en een goed leven. Naar respect voor vakmanschap, creativiteit en creatie. Naar een levenstempo dat langzaam genoeg is om te kunnen genieten van een zonsondergang of een wandelingetje langs het water. Naar gemeenschappen die het waard zijn om er een leven lang deel van uit te maken. Naar de plekjes in je omgeving die zwanger zijn van de herinneringen van generaties voor jou."

          Het enige wat me moeten doen is nagaan hoe we leven en kijken hoe we dit anders kunnen inrichten, zodat we minder spullen produceren en consumeren. Zodat we beter gebruikmaken van bronnen en spullen die al om ons heen zijn, en een stuk minder van deze waardevolle bronnen weggooien.

          woensdag 15 juni 2011

          Zowel de kwaliteit als de kwantiteit van spullen moet ter discussie staan

          Niet alleen de kwaliteit van spullen, maar ook de kwantiteit (met andere woorden: de enorme hoeveelheid) van spullen zou ook ter discussie moeten staan.

          De meeste mensen, en zelf veel actiegroepen stellen de enorme consumptie van de Westerse wereld niet ter discussie. Sommige bevlogen actiegroepen proberen de kwaliteit van de spullen die wij consumeren te verbeteren. Zo vechten sommige groepen bijvoorbeeld voor fairtrade en slaafvrije chocolade, voor biologische katoen, of voor pvc-vrij speelgoed. Bijna niemand heeft echter oog voor de kwantiteit, voor de enorme hoeveelheid van spullen die voor ons in het Westen voorhanden is.

          Bijna niemand stelt zich de vraag: Consumeren we eigenlijk niet gewoon veel te veel?

          Waarom moeten we bijvoorbeeld eigenlijk chocolade eten met Pasen, of dit nu slaaf-vrije chocola is of niet? Is een glaasje versgeperste jus d'orange en wat lekkere croissantjes en broodjes niet voldoende?
          De enorme hoeveelheid spullen en het feit dat we eigenlijk te veel consumeren, dat is de vraag die het systeem in de kern raakt.


          Downshifting

          Leonard bespreekt ook de mensen die vrijwillig met minder willen doen. 'Downshifting, consuminderen, of genoeg-is-genoeg, is een groeiende beweging van mensen die ervoor kiezen uit de tredmolen te stappen van veel werken-tv kijken-geld uitgeven-werken, enzovoort. Het is een verschuiving naar minder werken en minder uitgeven. Consuminderaars verkiezen vrije tijd, gemeenschapszin, zelfontplooiing en gezondheid boven het vergaren van meer spullen. Het gaat er om dat je meer de nadruk legt op niet-materiële aspecten van je leven, zoals meer tijd doorbrengen met vrienden en familie, en meer tijd voor hobby's en bijvoorbeeld reizen, dingen die sowieso een grotere bron van geluk en geborgenheid zijn.
          Consuminderaars hebben over het algemeen meer opleiding genoten (hoger onderwijs), betere connecties en meer vertrouwen in hun vermogen om hun leven zo in te delen zoals zij dat willen. Dit onderscheidt hen van arme mensen, die het soms onvrijwillig met minder moeten doen.'

          Interessante link: Eenvoudig leven: hoe kan ik minderen? (pdf)


          Bevrijding uit de tredmolen

          Enkele mooie passages uit de link:

          • Consuminderen staat niet gelijk aan offeren en lijden. Het is een bevrijding van de sociale dwang om meer te hebben, meer te kopen en meer te moeten. Bezinning op het aldoor maar meer kopen en bezitten.  
          • Consuminderen vereist niet alleen een dieper bewustzijn, maar levert dat ook op.
          • We hebben in de Westerse wereld een gebrek aan zingeving. Het gaat erom dat je beseft dat ieder product wat je koopt per definitie niet-duurzaam is. Dit wil uiteraard niet zeggen dat minder consumeren en eenvoudig leven een lijdensweg is. Het maakt mensen juist bewuster en onafhankelijker.
          • Veel mensen geven op een gedachteloze manier hun geld uit. Bovendien ontlenen ze hun identiteit aan hun consumptiepatroon. Veel downshifters zeggen: "Ik leef nu pas mijn eigen leven. Ik heb me een beetje in de maling laten nemen."
          • Er zijn statistische aanwijzingen dat de kwaliteit leven beter wordt door te consuminderen. We hechten met z'n allen te veel belang aan zaken die misschien niet zo belangrijk zijn.
          • Een onderzoeker vond het verrassend dat mensen die er vrijwillig voor kiezen om rond te komen met minder geld, behoorlijk wat kritiek krijgen van hun omgeving. "Er heerst toch een grote maatschappelijke druk om mee te doen in de work-and-spend-cyclus; het consumeren."
          • Consuminderen is toch wel een grote stroming. Ongeveer 12 miljoen Europeanen doen aan downshiften. We leven in het postmaterialisme.

          maandag 13 juni 2011

          The Story of Stuff: consumptie


          When things get tough, the tough go shopping




          Jaaaaa, daar zijn we dan, Consumptie, het hoofdstuk van Story of Stuff dat mij het meest aanspreekt, omdat het vooral jezelf raakt. En je kunt nu eventueel je eigen gedrag veranderen.

          “Terwijl de almachtige consument haar keuze maakt uit het enorme aanbod, is ze één moment de spil waar alles om draait. Ze ervaart een gevoel van macht als ze haar zuurverdiende centjes inruilt tegen spullen en er de eigenaar van wordt; of die aanschaf nu noodzakelijk is, gedaan in een opwelling of om zichzelf wat op te vrolijken – of misschien wel alledrie.”

          Natuurlijk, iedereen moet consumeren om in leven te blijven. We hebben eten nodig, een dak boven ons hoofd, medicijnen als we ziek zijn en kleding om ons warm en droog te houden. En behalve deze basisbehoeften is er nog wat extra consumptie die het leven prettiger maakt. Bijvoorbeeld naar muziek luisteren, een goed glas wijn met vrienden drinken en af en toe een nieuwe jurk kopen.

          Leonard stelt echter vragen bij overconsumptie en het consumentisme. Consumptie duidt op het verkrijgen en gebruiken van goederen en diensten om aan je behoeften te voldoen. Consumentisme is een vorm van consumptie waarbij we aan onze emotionele en sociale behoeften willen voldoen middels winkelen, en waarbij we onze eigenwaarde definiëren en demonstreren via de spullen die we bezitten. Overconsumptie is als we veel meer natuurlijke hulpbronnen gebruiken dan we nodig hebben en dan de planeet aankan, zoals nu grotendeels het geval is in de Westerse wereld.

          Jdimytai Damour

          Jdimytai Damour
          Consumentisme gaat over excessen, over geen zicht meer hebben op wat belangrijk is in onze drang naar spullen. Leonard vertelt het verhaal van Jdimytai Damour. Hij was een 34-jarige seizoensarbeider uit Haiti die tijdelijk voor Wal-Mart werkte. De dag na Thanksgiving is traditiegetrouw ‘Black Friday’. Bijna iedere winkel is dan open en het is dé dag voor Amerikanen om alvast te gaan shoppen. Het is het begin van het kerstseizoen en het kopen van de kerstcadeaus. ‘Black Friday’ slaat op de zwarte cijfers voor de winkeliers: ze maken dan enorm veel winst. Veel winkels geven op deze dagen ook kortingen, waar veel mensen op af komen. Zo ook voor de Wal-Mart waar Damour werkte. Die zou om 5 uur ’s ochtends opengaan, en er waren al sinds 9 uur de vorige avond mensen zich aan het verzamelen om op koopjesjacht te gaan. Toen de deuren om 5 uur ’s ochtends opengingen, stormde een massa van 2000 man naar binnen. Damour werd onder de voet gelopen door de oprukkende menigte. Getuigen beweren dat de mensen gewoon over zijn lichaam heen liepen om bij de koopjes te komen. Ambulancepersoneel dat probeerde hem te helpen, ging ook onder in het gedrang. Amper een uur later, om 6 uur ’s ochtends werd Damour dood verklaard. Hij stierf door verstikking, want hij was letterlijk vertrapt.

          "Damour bracht het ultieme offer en Amerika ging gewoon door met winkelen."

          Hier gaan je haren toch zeker wel recht van overeind staan?? Allemachtig.

          zondag 12 juni 2011

          Zero Waste kat: hoe doe je dat?

          Wat te doen met die kattenvoerblikken?


          Ik probeer al een tijdje om mijn grijze afval zo veel mogelijk te beperken. Tot nu toe bestaat mijn afval vooral uit lege sap- en melkpakken, lege chipszakken en lege maaltijdzakjes van de katten.

          Voor de eerste twee heb ik een alternatief, maar ik probeer nu het kattenvoer-afval te beperken. Het probleem is vooral het natvoer. Brokken kun je zowel in karton als in plastic kopen, maar natvoer alleen in die maaltijdzakjes en in blik. Die maaltijdzakjes zijn een beetje een doorn in mijn oog geworden, want er zit van binnen zo'n aluminium laagje in, waardoor het niet bij het plastic kan. Bovendien is -gezien mijn vorige post - een verpakking van aluminium weggooien ontzettend zonde en milieuvervuilend.

          Geen maaltijdzakjes meer dus.

          Wat kan je dan doen? Helemaal geen natvoer meer? Of bijvoorbeeld toch maar kiezen voor blikken kattenvoer? Conservenblikken zijn van metaal gemaakt, in tegenstelling tot de aluminium blikjes voor frisdrank. Volgens de site Kringloopblik zijn de lege metalen blikken prima te recyclen. Blik mag volgens de site gewoon in de vuilnisbak, want voor of na de verbrandingsoven worden de blikjes er met magneten uitgehaald. Staal is niet brandbaar en kan er zo worden uitgehaald. Van het staal kan weer een nieuw conservenblik, of iets anders van staal worden gemaakt, zoals een fiets of vliegtuig. Ze hebben er een leuke animatie van gemaakt. (Ga met je cursor over de poppetjes)

          Volgens de site wordt 87% van blik gerecycled.


          De site zet het allemaal wel erg milieuvriendelijk en duurzaam neer. Of dat echt zo is betwijfel ik, maar ik wist niet dat er al wel zoveel blik uit iedereen z'n afval wordt uitgehaald. Ik ben wel blij dat ze dit doen!


          Wat geef jij aan je kat, en let je daarbij ook op de verpakking? En hoe zou je het aanpakken wat betreft Zero Waste?

          zaterdag 11 juni 2011

          Een goede reden om geen aliminium blikjes meer te gebruiken


          Vermijd aliminium blikjes

          Een compleet onzinnige verpakking zijn volgens The Story of Stuff aluminium blikjes. Als je graag op een eenvoudige manier wilt beginnen om je eigen negatieve impact op het milieu te verkleinen, begin dan met het uitbannen uit je leven van dit giftige en totaal onnodige materiaal.

          Mensen gebruiken blikjes omdat ze licht zijn, niet breken, en snel koud worden. In de VS worden ieder jaar 100 miljard blikjes gebruikt, in Europa ongeveer 10 miljard blikjes.

          Winning van bauxiet

          Een blikje begint zijn leven als roodachtige erts, bauxiet genaamd, dat in bovengrondse mijnen wordt ontgonnen in landen als Australië, Brazilië, Jamaica, Suriname en nog een aantal tropische plekken. De mijnbouw verjaagt de inheemse mensen en dieren die er leven en velt vele bomen. Het bauxiet wordt elders verpulverd, gewassen, en in smeltovens samen met giftige stoffen tot een soort aluminium staven gemaakt. Deze staven worden dan weer elders uitgerold tot dunne vellen, waarvan dan eindelijk de blikjes worden gemaakt. Die blikjes worden weer gewassen, van een beschermlaag verzien, beschilderd, gelakt en tot slotte gevuld met drank. Na al deze moeite en processen wordt de inhoud van het blikje binnen een paar seconden opgedronken, waarna het blikje binnen een paar seconden tot afval wordt gereduceerd.

          Hoewel de blikjes recyclebaar zijn, wordt maar de helft gerecycled. Zo kwam in 2004 in de VS meer dan 800.000 ton aan blikjes in het afval terecht, en wereldwijd nog eens 300.000 ton aan blikjes. Het cijfer in de VS is hoger, omdat Amerikanen nauwelijks blikjes recyclen. Buiten de VS is het recycle-cijfer een stuk hoger.

          Annie Leonard beschrijft een film over de afvalproblematiek van aluminium blikjes. In een film over totaal geruïneerde, WALL-E-achtige, planeet Aarde ergens in de toekomst, arriveren buitenaardse wezen. Ze vinden op de planeet aarde nog één overlevende en onderwerpen hem aan een kruisverhoor betreffende de ongelooflijk waardevolle en overal rondzwervende stukjes aluminium. De buitenaarde wezens zijn ervan overtuigd dat deze werden gebruikt voor communicatie en militaire of medische doeleinden. Als de overlevende antwoordt dat ze eenmalig werden gebruikt als blikjes voor suikerzoete, koolzuurhoudende dranken, denken ze dat hij liegt. “Niemand is toch zo stom, zo irrationeel, om een zo hoogwaardig, energie-intensief metaal te gebruiken om er een simpel drankje in te doen??"

          Leonard stelt voor om op te houden met dat absurde en lichtzinnige gebruik van aluminium als verpakking voor frisdrankjes. We kunnen toch ook wel uit navulbare flessen drinken?